Dobrostan zwierząt futerkowych

Dobrostan zwierząt można zdefiniować w różny sposób. W powszechnym użyciu są dwie definicje:

„Stan pełnego zdrowia psychicznego i fizycznego zwierzęcia, gdy pozostaje ono w harmonii z otaczającym środowiskiem” (Hughes, 1976);

„Stan zwierzęcia, który znajduje odbicie w próbach aktywnego dostosowania się do środowiska” (Broom, 1985).

Obydwie definicje są opisowe, odnoszą się relacji zwierzę – środowisko. W przypadku zwierząt użytkowanych przez człowieka, a do tej grupy zaliczamy hodowlane zwierzęta futerkowe, na hodowcę spada odpowiedzialność za zapewnienie im odpowiedniego poziomu dobrostanu.  Wymaga to aktywnego działania od hodowcy i jest ujęte w tzw. „zasadzie 5 wolności”, zapewniającej zwierzętom minimum odpowiednich warunków:

• możliwość swobodnego powstania
• możliwość swobodnego położenia się
• możliwość swobodnego obrócenia się
• możliwość swobodnego przeciągnięcia się
• możliwość swobodnego wykonywania czynności behawioralnych

W  hodowli zwierząt futerkowych działania  w zakresie zapewnienia zwierzętom odpowiedniego poziomu dobrostanu, przy uwzględnieniu powyżej przedstawionych zostały zapisane w Rekomendacji Rady Europy, Komisji Stałej Europejskiej Konwencji o Ochronie Zwierząt Hodowlanych, przyjętej w Strasburgu, 22 – 25 czerwca 1999 r.  Rekomendacja obejmuje system odpowiednich pomieszczeń dla zwierząt, profilaktyki, opieki i żywienia zwierząt futerkowych.

Zalecenia Rekomendacji dotyczą następujących zagadnień ogólnych:

• opieka i dozór nad zwierzętami,
• ogrodzenia, pomieszczenia i urządzenia fermowe,
• warunki utrzymania,
• warunki uboju

Integralną część Rekomendacji stanowią załączniki  określające specyficzne potrzeby każdego gatunku zwierząt futerkowych (lisów pospolitych i polarnych, jenotów, norek, tchórzy hodowlanych, nutrii i szynszyli).

Nasze prawodawstwo także dostosowało się do tych założeń. Znalazło to miejsce w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz. U. nr 167, poz. 1629, z dn. 25.09.2003., z późniejszymi zmianami), gdzie są podane minimalne warunki utrzymania zwierząt futerkowych. Rozporządzenie to jest równocześnie aktem wykonawczym Ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz.U. z 2003 r., Nr 106, poz. 1002, z późniejszymi zmianami).