Dobrostan zwierząt futerkowych

Dobrostan zwierząt można zdefiniować w różny sposób. W powszechnym użyciu są dwie definicje:
„Stan pełnego zdrowia psychicznego i fizycznego zwierzęcia, gdy pozostaje ono w harmonii z otaczającym środowiskiem” (Hughes, 1976);
„Stan zwierzęcia, który znajduje odbicie w próbach aktywnego dostosowania się do środowiska” (Broom, 1985).
Obydwie definicje są opisowe, odnoszą się relacji zwierzę – środowisko. W przypadku zwierząt użytkowanych przez człowieka, a do tej grupy zaliczamy hodowlane zwierzęta futerkowe, na hodowcę spada odpowiedzialność za zapewnienie im odpowiedniego poziomu dobrostanu. Wymaga to aktywnego działania od hodowcy i jest ujęte w tzw. „zasadzie 5 wolności”, zapewniającej zwierzętom minimum odpowiednich warunków:
- możliwość swobodnego powstania
- możliwość swobodnego położenia się
- możliwość swobodnego obrócenia się
- możliwość swobodnego przeciągnięcia się
- możliwość swobodnego wykonywania czynności behawioralnych
W hodowli zwierząt futerkowych działania w zakresie zapewnienia zwierzętom odpowiedniego poziomu dobrostanu, przy uwzględnieniu powyżej przedstawionych zostały zapisane w Rekomendacji Rady Europy, Komisji Stałej Europejskiej Konwencji o Ochronie Zwierząt Hodowlanych, przyjętej w Strasburgu, 22 – 25 czerwca 1999 r. Rekomendacja obejmuje system odpowiednich pomieszczeń dla zwierząt, profilaktyki, opieki i żywienia zwierząt futerkowych.
Zalecenia Rekomendacji dotyczą następujących zagadnień ogólnych:
- opieka i dozór nad zwierzętami,
- ogrodzenia, pomieszczenia i urządzenia fermowe,
- warunki utrzymania,
- warunki uboju
Integralną część Rekomendacji stanowią załączniki określające specyficzne potrzeby każdego gatunku zwierząt futerkowych (lisów pospolitych i polarnych, jenotów, norek, tchórzy hodowlanych, nutrii i szynszyli).
Nasze prawodawstwo także dostosowało się do tych założeń. Znalazło to miejsce w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz. U. nr 167, poz. 1629, z dn. 25.09.2003., z późniejszymi zmianami), gdzie są podane minimalne warunki utrzymania zwierząt futerkowych. Rozporządzenie to jest równocześnie aktem wykonawczym Ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz.U. z 2003 r., Nr 106, poz. 1002, z późniejszymi zmianami).